راحل
من يوم ما وعيت
على الدنيا
راحل مع الأوهام
تملى الفرح ف عنيا
بشوفه ف العيون
أحزان
راح اللى كان سندى
وانا طفل
لا شفت فى مره حنيه
ولا صحيت من
الاحزان
ودارت بى الايام
وانا فى الدنيا
شقيان
انام والدمع على
خدى
وليلى ذى صبحى
تمام
أيام بتعدى وانا
تعبان
بقول يمكن اشوف
الراحه قدام
ومرت حياتى بدوامه
فيها العذاب
الوان
ووصلت لخريف عمرى
لا شفت ربيع
ولا زهره فى
بستان
وراحت اللى كانت لى
وتركت قلبى فى
أحزان
الدنيا قالت هتفرح ليه
الفرح مش ليك يا
انسان
احمد سليم المحامى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق